هیچ و پوچ

سحر تا در شبم بتابد پایت قاطعم

عشق واقعی بخواهی درونت واقعم

چنان مجذوب گشتم همگان را دافعم

جسم و جانت گشته حیات مایعم

تو بخواهی دنیا نخواهد من مانعم

طاق عالم هم بگردد تویی در طالعم

دیریست نداشتم سراغ از صانعم

حال نزدیکم و نزدش تو را شافعم

عاشقم هرچند به خیالت خادعم

خمارم ز تو اما به مستان شایعم

هر سو که تو شخم زنی من تابعم

بذر و آبی هم نباشد تو باشی قانعم

غله و کشتم دهم تو نباشی ضایعم

خاک و خشتم همی محتاج یکه زارعم