هیچ و پوچ

شکستِ شیشه از سنگ،شِکاف از الماس

کج گمانی که کند شیشه به این دو اِلتماس

صدایه شیشه از شیون و زاری که نیست

رازش بخواهی مَن کُنم آنی برایت مقیاس

لِذت کودک و سَرگرم به آن تیر و کمانش

مِنت شیشه به آن سنگ که کَردش الماس